Problemen met de moeder van mijn stiefkinderen
21 november 2019
Stiefmoeders in de Bewuste Stiefmoeders Community (mijn besloten facebookgroep) hebben vaak moeite met de moeder van hun stiefkinderen. Ze klagen dat de “biomoeder” dwars ligt en de kinderen tegen hen opstookt.
Mijn inschatting is dat veel moeilijk gedrag van biomoeders voortkomt uit boosheid wanneer biomoeder zich bekritiseerd voelt, en aangetast wordt in het beeld dat zij van zichzelf heeft als goede moeder. Daarnaast vermoed ik dat dwars gedrag van biomoeders vaak het gevolg is van angst: angst dat de stiefmoeder op háár plek gaat staan, en dat zij, de echte moeder, haar kinderen, of haar invloed op haar kinderen (voor een deel) verliest. Deze boosheid en angst komen veel voor. Ik noem ze hier dan ook “normale” boosheid en angst.
Behalve deze normale boosheid en angst, is er bij biomoeders soms ook sprake van rancune over de scheiding, eeuwig durend slachtofferschap, en psychiatrische stoornissen, wat tot hele moeilijke situaties kan leiden. Als je daar mee te maken hebt, heb je waarschijnlijk niet zoveel aan de onderstaande tips. Mogelijk heb je dan nog wel iets aan het tweede deel van deze blog.
Wat kun je doen om problemen met de moeder van je stiefkinderen te voorkomen?
Er zijn een aantal dingen die je kunt doen om de "normale" boosheid en angst bij biomoeder te voorkomen, of te verminderen. Het kan zijn dat deze adviezen in eerste instantie weerstand bij je oproepen. Moet je jouw doen en laten wel zo laten leiden door de ex van je nieuwe partner? Ik kan me heel goed voorstellen dat jij/jullie dat heel moeilijk vinden. Toch hoop ik dat je verder leest, en erover nadenkt, want het gaat je echt heel veel gedoe en ergernis schelen.
- Zorg dat de vader van de kinderen haar op de hoogte brengt van zijn liefde voor jou, en dat jullie van plan zijn de kinderen aan jou, zijn nieuwe partner, voor te stellen. Mocht ze daar veel problemen mee hebben, dan kan hij haar gevoel erkennen en kunnen jullie het nog even uitstellen. Hij kan ook vragen of ze het op prijs stelt om jou te ontmoeten.
- Als je biomoeder ontmoet, zeg dan positieve dingen over haar kinderen en over haar, en over de band die de kinderen met haar hebben. Maar zeg niet dat je zelf al zo’n fantastische band hebt met haar kinderen, of zulke leuke dingen met hen gedaan hebt, want dat kan heel bedreigend voor haar zijn. Zeg liever dat je het nog niet zo goed weet met haar kinderen en vraag haar advies wat je vooral wel en wat je beter niet kunt doen. Benadruk dat zij de moeder blijft.
- Doe geen hele intieme, moeder-achtige dingen met de kinderen, zonder vooraf aan moeder te vragen of ze dat o.k. vindt. Bijv. met het kind naar de kapper, kleren kopen met de kinderen, de kinderen onder de douche doen, de haren invlechten bij haar dochter, haar nageltjes lakken etc.
- Probeer geen betere moeder te zijn dan de biomoeder. Je mag gerust wat minder je best doen. Neem vooral tijd voor jezelf en gun de vader tijd met zijn kinderen alleen.
- Laat moeder op haar manier zorgen voor de kinderen en hen opvoeden. Goedbedoelde adviezen en kritiek kun je beter achterwege laten. Ook als jij, als buitenstaander, dingen ziet in het gedrag van de kinderen waar je ongerust over bent, kun je die zorgen (of ergernissen) beter met je partner bespreken dan met biomoeder. Hij kan het beste inschatten of het zin heeft deze zorgen met biomoeder te bespreken.
- Neem de tijd. Biomoeders vinden het heel moeilijk om geen zicht te hebben op het liefste en kostbaarste wat ze hebben, hun kinderen. Om die dan over te moeten laten aan een vreemde vrouw, is heel wat. Geef hen de tijd om vertrouwen op te bouwen in jou. Dat kan gemakkelijk een aantal jaren duren. Bouw in die tijd zelf rustig aan de band met haar kinderen. (zie blog)
Soms is de relatie met biomoeder in het begin heel goed, en dan ineens niet meer; als jullie gaan samenwonen, gaan trouwen, een kindje krijgen. Het is dan alsof biomoeder ineens doorheeft dat het serieus is, en gevoelens van jaloezie, boosheid of verdriet alsnog de kop opsteken. Zij zit met de sores van de scheiding, en haar ex gaat vrolijk verder met zijn leven en zijn nieuwe liefde. Dat is natuurlijk ook zwaar te verteren, zelfs als biomoeder degene was die het initiatief voor de scheiding nam omdat ze dacht dat ze daardoor gelukkiger zou worden. Kun je het haar kwalijk nemen dat ze de gevolgen van de scheiding niet heeft overzien?
Het kan ook zijn dat door deze mijlpalen in jullie leven, de kinderen van slag zijn. Die worden daardoor ook geconfronteerd met het definitieve van de scheiding, en mogelijk zijn ze bang dat zij dan voor hun vader minder belangrijk worden. Als de kinderen daarover bij hun moeder hun nood klagen, is het niet verwonderlijk dat zij met de kinderen meelijdt. Geen enkele moeder ziet haar kinderen graag bang of verdrietig. De biomoeder kan het jullie dan kwalijk nemen dat de kinderen zo van de kaart zijn.
Het is heel lastig als je met zo’n verslechterde relatie te maken krijgt. Het helpt wellicht als je het kunt zien als een periode van rouw waar de biomoeder en haar kinderen doorheen moeten. Het is als een mobile die uit evenwicht gebracht is, en tijd nodig heeft om weer tot rust te komen. Je kunt die rust bespoedigen door je zoveel mogelijk te richten op je eigen gezin, en daar te zorgen voor rust en duidelijkheid, voor aandacht en voor ruimte (fysiek en emotioneel).
Dit zou ook mijn advies zijn als je te maken hebt met abnormale boosheid en verdriet. Als biomoeder van het begin af aan al rancuneus is, blijft hangen in haar slachtofferschap, lijdt aan grillig gedrag vanwege een psychiatrische stoornis. Ook dan kun je het beste proberen om in jullie huis de rust te bewaren, heel duidelijk je grenzen aan te geven, én de tijd die je aan biomoeders grillen besteedt te beperken tot een vaste tijd in de week. Reageer alleen op feitelijke vragen, en ga niet in op verwijten en oud zeer.
Of je nu te maken hebt met "normale" of "abnormale" problemen, voor de kinderen is het goed als je probeert om naar hen toe verwelkomend te blijven (of contact met hen te onderhouden als ze niet meer willen komen). Ga met hen om op een manier waarop jullie trots kunnen zijn. Trek je de grillen van biomoeder niet persoonlijk aan. Zie het als uiting van onmacht, verdriet, rouw, psychische ziekte. Het is niet aan jullie om haar daarin te troosten of te helpen, en het helpt ook niet als je erover gaat vechten. Laat haar maar, en vertrouw er op dat ze mensen in haar omgeving heeft die haar steunen. Soms heelt de tijd wonden en soms is dit de levensweg die de kinderen (en jullie) te lopen hebben.
Nanda Poulisse, Gezinspraktijk Gestel
November 2019
Let op: Deze blogs verschijnen in het najaar van 2024 in boekvorm en zijn dan online niet meer beschikbaar. Als je belangstelling hebt voor het boek, mail me dan je naam en mailadres, dan laat ik je te zijner tijd weten hoe je het kunt bestellen. Mijn mailadres is: info@gezinspraktijkgestel.nl
Meer lezen?
Een band opbouwen met je stiefkinderen
Ouderschap na echtscheiding
Ouderverstoting. Wat als je kinderen niet meer willen komen?
Wel of niet toegeven aan je ex-partner?
Je mag deze blog gerust delen. Ik ben er blij mee.